Orgaandonatie door patiënten intensieve zorgen in Nederland

Publié le : Thématique : Statut du corps humain / Don d'organes, de tissus et de sang Actualités Temps de lecture : 1 min.

 Imprimer

De voorbije weken kwam er, vooral uit het buitenland, reactie op een artikel verschenen in Clinical Ethics.
In tegenstelling tot België waar zwijgen toestemmen is, moet men in Nederland dus een uitdrukkelijk, expliciet akkoord geven voor orgaandonatie.  Wereldwijd is er een tekort aan organen die levens kunnen redden.  Dit willen de schrijvers van het artikel opvangen door aan patiënten die nog bij bewustzijn zijn maar die willen dat de levensondersteunende behandelingen (zoals ademhalingstoestel etc) worden stopgezet te vragen om hun organen te doneren.  Deze groep patiënten is vrij klein en daar veel op intensieve zorgen terecht komen door een ongeluk, kan men zich ook vragen stellen bij de kwaliteit van de organen, dit zal dus het tekort helemaal niet wegwerken wat men in het artikel ook onderschrijft.
Een Amerikaanse ethicus merkte op dat het een volgende stap is in het hellend vlak waarin onze samenlevingen in Nederland en België zich bevinden "uw leven is nu niet veel waard maar u kan andere levens redden dus neem nu maar de goede beslissing!"  Is het op de intensieve zorgen dat men met de patiënt en zijn naasten moet gaan bespreken wat er gebeurd met zijn lichaam na zijn dood?
In België stelt zich de vraag op een andere manier namelijk orgaandonatie na euthanasie en ook daar kan een altruïstisch motief aan de basis liggen van de orgaandonatie en daardoor de euthanasievraag "mijn leven is niets meer waard, daarom wil ik mijn organen aan iemand anders geven wiens leven meer waard is!"

Meer informatie over de Belgische wetgeving inzake orgaandonatie en de ethische reflecties, klik hier.